همزمان با فراگیر شدن آموزش الکترونیکی در جهان، دانشگاه صنعتی امیرکبیر از اوایل دهه گذشته با را‌ه‌اندازی مرکز آموزش‌های الکترونیکی بر آن بود تا همچون سایر دانشگاه‌های معتبر دنیا با استفاده از این بستر جدید سطح و عمق فعالیت‌های خود را گسترش دهد.

این دانشگاه نیز طبق روال، با استفاده از نرم‌افزارهای خارجی موجود در بازار، فعالیت خود را آغاز نمود. ولی عدم وجود پشتیبانی مناسب، بزرگ شدن و حساسیت دوره‌ها و عدم ارائه قانونی و تایید شده نرم‌افزارهای معتبر دنیا در ایران، این دانشگاه را بر آن داشت تا با استفاده از پتانسیل محققین خود، پروژه طراحی و پیاده سازی یک سامانه آموزش الکترونیک را آغاز نماید. بر این اساس، تیم فنی این پروژه محصولی را به دانشگاه ارائه داد که در نیمسال اول سال تحصیلی ۸۹ – ۸۸ با موفقیت بهره‌برداری شد و نرم افزار آموزش مجازی نیما نامیده شد.

با گذشت زمان به تدریج دانشگاه صنعتی امیرکبیر به عنوان بزرگترین مرکز آموزش الکترونیک ایران با نزدیک به ۶۰۰۰ دانشجوی فعال مطرح شده و نرم‌افزار برگزاری کلاس مجازی نیما نیز در این راه علاوه بر خدمت‌رسانی به دانشگاه، رشد و ارتقاء پیدا کرد.

پس از اطمینان دانشگاه از کارآیی نرم‌افزار آموزش مجازی نیما و بنا‌بر درخواست‌های متعددی که از طرف سایر سازمان‌ها برای استفاده از این سامانه مطرح می‌شد، با پیشنهاد تیم فنی در سال ۹۲ دانشگاه با تجاری‌سازی این محصول تحت عنوان یک شرکت خصوصی موافقت نمود.

با ثبت شرکت رایاپردازش هوشمند امیرکبیر به عنوان مالک نرم‌افزار نیما (نرم‌افزار یادگیری مجازی امیرکبیر) و انتقال تیم فنی و اختیارات به این شرکت، فرآیند تجاری‌سازی آغاز گردید. در طی این مدت قراردادهایی با سازمان‌های معتبر منعقد و اجرا شد که از این جمله می‌توان به دانشگاه مازندران، گروه بهمن، موسسه اعتباری کوثر و سازمان بنادر و دریانوردی اشاره نمود.

این شرکت افتخار این را دارد که اولین شرکت ایرانی ارائه دهنده کلاس آنلاین با استانداردهای بین‌المللی بوده و محصول خود را بطور کاملا بومی و بدون هرگونه تعدی از قوانین کپی رایت به بازار عرضه ‌نماید.

پس از گسترش تماس شرکت با بازار آموزش الکترونیکی و نیازسنجی بازار، به تدریج سایر نیازهای سازمان‌ها برای شرکت مشخص شد و تیم مدیریتی شرکت بر آن شد تا برای برآوردن خواسته های مشتریان خود در حوزه آموزش الکترونیکی به گسترش فعالیت‌های خود در برخی زمینه‌ها پرداخته و در برخی زمینه‌ها از امکانات دانشگاه در این راستا بهره ببرد، تا جایی که برای غالب دغدغه‌های همکاران آموزشی و فنی سازمان‌ها در این مسأله راهکارهای متنوعی قابل ارائه باشد.